Ik geef het toe: onze tuin ligt er het grootste deel van de tijd als een puinhoop bij.
Al jaren maak ik in mijn hoofd fantastische plannen die echter wegens tijdsgebrek, slecht weer, efkes-geen-goesting-want-nu-is-er-echt-iets-anders-en-veel-interessanter-te-doen-momenten, ... - enfin, ik hoop dat het u ook een beetje bekend in de oren klinkt - stuk voor stuk in het water vielen.
In mijn hoofd wil ik graag zo'n wijze oude oma zijn met generaties lange tuinervaring en groene vingers om U tegen te zeggen, maar de waarheid ziet er lichtjes anders uit. Elk jaar in de lente zaai ik weer vol goeie moed en geholpen door gewillige kinderhandjes (een kans om geoorloofd te smossen laten ze hier niet rap schieten), een heleboel zaadjes ...
... om die vervolgens na een paar weken met veel ooh's en aah's te zien uitkomen op de vensterbank ...
... om vervolgens, nog enkele weken later, de dappere overlevenden tussen de almaar meer verpieterende stengeltjes te bevrijden en in de tuin te planten ...
Al jaren maak ik in mijn hoofd fantastische plannen die echter wegens tijdsgebrek, slecht weer, efkes-geen-goesting-want-nu-is-er-echt-iets-anders-en-veel-interessanter-te-doen-momenten, ... - enfin, ik hoop dat het u ook een beetje bekend in de oren klinkt - stuk voor stuk in het water vielen.
In mijn hoofd wil ik graag zo'n wijze oude oma zijn met generaties lange tuinervaring en groene vingers om U tegen te zeggen, maar de waarheid ziet er lichtjes anders uit. Elk jaar in de lente zaai ik weer vol goeie moed en geholpen door gewillige kinderhandjes (een kans om geoorloofd te smossen laten ze hier niet rap schieten), een heleboel zaadjes ...
... om die vervolgens na een paar weken met veel ooh's en aah's te zien uitkomen op de vensterbank ...
... om vervolgens, nog enkele weken later, de dappere overlevenden tussen de almaar meer verpieterende stengeltjes te bevrijden en in de tuin te planten ...
... om vervolgens de eerste of hooguit tweede daaropvolgende nacht opgegeten te worden door de slakken of uitgegraven door onze katachtige huisgenoten ...
... ZUCHT ...
Maar hey, vanaf nu ging dat eens gedaan zijn! Weg met die ietwat onrealistische dromen van een zelfvoorzienende moestuin-annex-heerlijke speeltuin voor de kinderen-annex-ruim terras om heerlijk te liggen lezen of feestjes te houden-annex- stukje wildernis waar de kinderen een boomhut kunnen bouwen-annex-zo'n heerlijk mosgroene volledig zelfreinigende (uiteraard) zwemvijver.
Op krap 50m² lijkt me dat toch een ietsiepietsie overroepen.
Ik riep mezelf tot de orde en zei zoiets als "zo enkele vierkantemetertuintjes, voor elk kind ééntje en dan ook nog ééntje voor mij, dat moet toch te doen zijn" ...
En kijk, vorige maandag (met dank aan de school van onze kinderen: de maandag na het schoolfeest is het traditioneel vrijaf, ze hebben dat daar goed gezien) vatten we de koe bij de horens, reden we naar het dichtsbijzijnde tuincentrum, alwaar we (moeder) de auto volpropten met planten, grond, zaadjes, planken en zij (de dochters) zich op de achterbank kameleongewijs camoufleerden tussen de planten.
Ook een paar potten verf mochten niet ontbreken. We hebben zo'n typisch grijzebetonplatenstadstuintje waarvan enkele kanten in het verleden al een kleurtje kregen, maar één kant was nog steeds akelig grijs gebleven. Er was dus werk aan de winkel.
Gelukkig ben ik helemaal pro kinderarbeid en aangeprate solidariteitsgevoelens en aldus geschiedde:
met de belofte van een megaportie ijs in het verschiet (jahaa, ik ben natuurlijk ook niet helemààl naïef) togen we aan het werk ...
... ZUCHT ...
Maar hey, vanaf nu ging dat eens gedaan zijn! Weg met die ietwat onrealistische dromen van een zelfvoorzienende moestuin-annex-heerlijke speeltuin voor de kinderen-annex-ruim terras om heerlijk te liggen lezen of feestjes te houden-annex- stukje wildernis waar de kinderen een boomhut kunnen bouwen-annex-zo'n heerlijk mosgroene volledig zelfreinigende (uiteraard) zwemvijver.
Op krap 50m² lijkt me dat toch een ietsiepietsie overroepen.
Ik riep mezelf tot de orde en zei zoiets als "zo enkele vierkantemetertuintjes, voor elk kind ééntje en dan ook nog ééntje voor mij, dat moet toch te doen zijn" ...
En kijk, vorige maandag (met dank aan de school van onze kinderen: de maandag na het schoolfeest is het traditioneel vrijaf, ze hebben dat daar goed gezien) vatten we de koe bij de horens, reden we naar het dichtsbijzijnde tuincentrum, alwaar we (moeder) de auto volpropten met planten, grond, zaadjes, planken en zij (de dochters) zich op de achterbank kameleongewijs camoufleerden tussen de planten.
Ook een paar potten verf mochten niet ontbreken. We hebben zo'n typisch grijzebetonplatenstadstuintje waarvan enkele kanten in het verleden al een kleurtje kregen, maar één kant was nog steeds akelig grijs gebleven. Er was dus werk aan de winkel.
Gelukkig ben ik helemaal pro kinderarbeid en aangeprate solidariteitsgevoelens en aldus geschiedde:
met de belofte van een megaportie ijs in het verschiet (jahaa, ik ben natuurlijk ook niet helemààl naïef) togen we aan het werk ...
Er werd geschilderd ...
Er werden grote graskluiten uitgetrokken ...
Er werd aan hoogtevrees geleden ...
Er werd minder-aan-hoogtevreeslijdende-vriendinnetjeshulp ingeroepen ...
Er werd geplant ...
Er werd gegoten ...
Er werd alvast geproefd ...
En uiteraard werd ik aan m'n belofte gehouden!
's Avonds was ik nen blije mens ...
en de ochtend daarna helemaal, toen onze kinderen helemaal uit zichzelve op hun blote voeten en met hun brooddoos in de hand, tomaatjes, paprika's en zuring gingen plukken om mee te nemen naar school ...
en de ochtend daarna helemaal, toen onze kinderen helemaal uit zichzelve op hun blote voeten en met hun brooddoos in de hand, tomaatjes, paprika's en zuring gingen plukken om mee te nemen naar school ...
RSS Feed