Een tijdje geleden maakte m'n jongste er al eens eentje en beloofde ik een tutorial ... en wat is een betere aanleiding dan het verjaardagsfeestje van een vriendinnetje en een cadeautje dat daar dringend (lees: "ik heb nog exact 2,5u om dit klaar te krijgen") voor moet gemaakt worden?

​Wat hebben we nodig?
  • een mooi stofje (ik nam een restje katoen) voor de buitenkant, 19 x 26 cm
  • een lapje vilt van 19 x 26 cm
  • een lapje vlieseline (H250, H630, H640 ... afhankelijk van wat je hebt liggen en hoe stevig je de omslag wilt) van 18 x 25 cm
  • 2 lapjes vilt in kleur 1 van 15 x 21 cm
  • 2 lapjes vilt in kleur 2 van 15 x 21 cm
  • een stukje dikke elastiek van ongeveer 10cm (als je dit niet in huis hebt doet een haarelastiekje ook prima dienst)
  • een mooie knoop voor de voorkant (ik weet het, op de foto liggen er drie, maar ik heb soms een probleem met kiezen)

​Strijk de vlieseline op de slechte kant van het katoenen lapje.
Leg vervolgens met de goede kant naar boven (zie middelste foto hieronder), bepaal het midden van de linkerkant en stik het elastiekje er in een lusje op vast.
Leg het grootste lapje vilt en het katoenen stofje met de goede kanten op mekaar en naai helemaal rond op 1cm naadwaarde. Laat een keergaatje en knip de hoeken bij om gemakkelijker te kunnen keren.
Keer om naar de goede kant, strijk de naden plat en stik door op de breedte van het naaivoetje.
Naai de knoop eraan en voilà, de buitenkant is al klaar!
Aan de binnenkant maakte ik 2 'blaadjes', elk in één kleur.
Speld de lapjes vilt van 15x21cm per kleur op mekaar en stik ze langs de rand op mekaar. Als je machine ook siersteken heeft is dit hèt ideale moment om ze uit te proberen met een contrasterende kleur stikzijde. Probeer even uit op een proeflapje om een idee te hebben hoe het er zal uitzien en stik vervolgens helemaal rondom rond.
Nu komt het moment om de gaatjes te maken. Bij de vorige versies zat ik te sukkelen om dit allemaal uit te meten direct op de stof. Ik besloot deze keer iets efficiënter te werk te gaan en besloot om een mal te maken. Dit is het resultaat van mijn meetwerk, kruisjes = waar de gaatjes moeten komen. 
Vervolgens bepaal je op het viltlapje het midden van zowel de lange als de korte zijde.
Leg nu de mal op het viltlapje, laat het midden van de mal telkens overeenkomen met het midden van het vilt en speld vast met haarspeldjes om alles op zijn plaats te houden.
Neem een hamer en een puntig voorwerp om de gaatjes te slaan. Vergeet zeker niet een plankje onder je werk te leggen ter bescherming van je tafel (... yep, been there, done that)!
Normaal gezien is het boekje nu bijna klaar, maar het vriendinnetje van Tibbe heeft oorbelletjes met een speciale sluiting, ik dook dus in mijn doos met linten ... (zie je wel dat ik daar ooit nog iets mee ging doen?)
... en naaide de linten net onder de gaatjes vast als op de foto's hieronder. De oorbelletjes kunnen nu gewoon rond het lint worden vastgemaakt (en er kunnen ook nog steeds gewone stekertjes in want net boven het lint zitten ook gaatjes.
En nu zijn we echt bijna klaar: voor de laatste stap leg je alle lagen in de gewenste volgorde op elkaar en stik je ze in het midden vast met een rechte lijn.
Vullen met enkele oorbelletjes ... en klaar!
 
"Mamaaah, het is vrijdag kerstfeestje op school en ik heb Sterre haar naam getrokken en we moeten een cadeautje meebrengen en Sterre die houdt gewoon megakeiveel van draken en we mogen er niet veel geld aan uitgeven en ik wil haar toch iets moois geven en nu had ik zo gedacht misschien kan jij een draak maken? ... Toch? ... houdt hoofd lichtjes scheef en ogen in 'puppystand' ...

 Tja, daar kan ik dus geen neen tegen zeggen hé. We vlogen op pinterest en kwamen daar heel wat schone drakenbeesten tegen ...
... maar niet degene die wij (nu ja, eigenlijk 'zij') helemaal wilden, ofwel was er niet onmiddellijk een patroon van te vinden, enfin, dan maar zelf beginnen tekenen en knippen, dat ging ongeveer zo: Ik tekende hoe het beest er van op de zijkant moest uitzien en knipte dat 2x uit (ah ja, één linker- en één rechterkant). 
Aan de bovenkant van de staart wilden we van die driehoekige uitsteeksels. Dat stuk maakten we al op voorhand en naaiden dat tussen de twee staartdelen:
Ik besloot (waarom weet ik ook niet, soms heeft ne mens dat zo) om één lang tussenstuk te maken dat helemaal van de onderkant van de staart over de buik over de snuit en rug tot aan driehoekige uitsteeksels van de staart loopt ... euhm ... volgt u nog? Wel, kijk even naar de linkse foto hieronder, die met de lintmeter, dan wordt het misschien iets duidelijker.
Ik mat de volledige afstand van rug tot staartpuntje, zette die vervolgens uit op een lijn, maakte onderverdelingen wat waar moest komen (neus, oortjes, buik enzo) en deed dan een poging om uit te tekenen hoe breed dat overal moest zijn (foto rechts hierboven). Dat nam ik over op een stuk gele fleece, tekende overal naadwaarde bij (ongeveer een halve centimeter, anders wordt het allemaal wat te dik) en knipte dit uit op een stuk gele fleece. 

En toen ... ... toen werd het allemaal nogal ingewikkeld en had ik al mijn concentratie nodig om na te denken en vergat ik verder stap-voor-stap-foto's te nemen ... sorryyyyy!

Ik probeer toch nog een kleine woorduitlegpoging te doen: die hele lange (yep, 137cm) gele lap zette ik, met de goede kanten tegen mekaar, aan de zijkanten vast, liet uiteraard een keergat, foefelde en vloekte serieus om dat staartpijlpuntje gekeerd te krijgen, en vulde de boel op met pandavulsel.

Het uittekenen en overzetten op stof van pootjes en vleugels liet ik aan dochterlief over (ze mocht ook iets doen hé), toen was het jammergenoeg bedtijd en mocht ondergetekende alleen verderwerken.
Ik zette ledematen en vleugels in mekaar, vulde op en naaide alles vervolgens tot in de late uurtjes met de hand vast op het drakenlijf. Voor de ogen vond ik heerlijke bloemenknoopjes in m'n kast, ik wist wel dat die knopenverslaving érgens goed voor was :-).

En vanmorgen was dochterlief heel content met het resultaat, hopelijk is haar vriendinnetje dat ook 
 
Ik weet niet hoe sommige mensen dat doen, ze hebben kinderen die op het eerste zicht niks verschillen van de onze, en toch lijkt het of diezelfde kinderen altijd perfecte schoenen aanhebben. Mooi gepoetst, niks kleurafbladdering, tippen geheel intact, ... 
Pffffft, moedeloos word ik er soms van van als na nog geen 2 maanden (twéé maanden alstublieft) mijn jongste haar schoenen er zo uitzien:
Gelukkig zag ik een tijdje geleden dit (leve Pinterest), had ik nog een voorraadje acrylverf liggen, had ik gisteravond een acute honger/snoepaanval waaraan ik niet wilde toegeven en ging dus aan de slag.

Men neme een oude krant, acrylverf, een penseel en een paar oude schoenen ...
En het is werkelijk zo simpel als het eruitziet hierboven, dat ging supervlot, een uurtje en 3 acryllagen later zagen ze er zo uit:
Ik liet ze voor alle zekerheid een nachtje drogen. Volgens de uitleg moest er ook nog een laagje modpodge over om ze waterdicht te houden, dat deed ik zojuist, en dit was het eindresultaat:
Hm, tja, bwaah, niet slecht ... maar eigenlijk vond ik ze mooier zonder het vernislaagje ... 

Wat onthouden we dus voor volgende keer (ah ja, want dat er nog véél volgende keren gaan komen, daar twijfel ik niet aan):
- die modpodge moet er echt maar heel dun opgezet worden en héél goed uitgestreken worden, anders droogt dat op in lelijke strepen (misschien in het vervolg ook een borstel met minder stijve haren nemen)
- ik vind die vernislaag echt tegenvallen, volgende keer misschien eens proberen om gewoon in te wrijven met kleurloze schoenblink en zien wat dat geeft?
- 3 laagjes acrylverf leken gisteravond en in het kunstlicht dik ok, maar als ik de uitleg echt fatsoenlijk gevolgd had, moest ik er eerst enkele lagen verdunde verf opzetten, en dan nog eens 2 tot 3 lagen onverdund ... tja, haast en spoed enzo ...

MAAR ... wordt ongetwijfeld vervolgd!!
 
En dat dat zomaar al bijna een jaar geleden is dat er hier nog iets gepost werd! En dat de tijd toch snel gaat en de wereld klein is en het weer toch slecht is ... om maar met een paar cliché's in huis te vallen.

Dat van dat weer hebben onze kinders de laatste dagen jammer genoeg al enkele keren proefondervindelijk mogen ervaren. Gisteren op één dag tijd 3x door een ijskoude plensbui gefietst, 1 keer zelfs in het imposante gezelschap van bliksem en donder, met kletsnatte, plakkerige broeken tot gevolg. Niet erg als u thuis direct een droge broek kunt aanschieten, nèt iets minder als u noodgedwongen meer dan een uur zo'n kletsnat en ijskoud geval aan uw benen voelt plakken.
De conclusie was dan ook snel gemaakt: "Mama, wij willen een regenbroek!"

Soit, ik kon hen moeilijk ongelijk geven, en dus werd de woensdagnamiddag nuttig besteed aan het maken van ene regenbroek. Gelukkig zijn er in de meeste Ottobres wel zo'n oversizede jongensbroekpatronen te vinden. Eveneens gelukkig kocht ik meer dan vijf (5!) jaar geleden op een stoffenspektakel een paar regenafstotende stofjes, dat ziet er ongeveer zo uit:
De buitenkant heeft een gigantisch plastiekerig gevoel, maar de binnenkant laat zich vlot verwerken, mijn machientje had er in elk geval geen enkele moeite mee. En aldus geschiedde:
Ondertussen, ah ja want het is tenslotte woensdagmiddag, een regenachtige dag, en u op slechts één ding tegelijk concentreren zou weliswaar veel efficiënter edoch ook ietwat saaier zijn, werd er hier nog 't één en ander in de oven geplaatst dat ik u toch niet wil ontzeggen.
Onze kinders zijn verzot op broccoliquiche, en onder het motto van "er zitten groenten in en toch eten ze ervan, profiteer ervan" werd dat hier aldus in de oven gesmeten. 
Komt daar nog bij dat wij een paar weken geleden een ongelooflijk lekker recept doorkregen (danku Lies!!) van een overheerlijke crunchy, waaraan wij sindsdien met het hele gezin zwaar verslaafd zijn. Minstens 2 keer per week moet er nieuwe voorraad aangemaakt worden.
Het zou dan ook wel héél egoïstisch zijn om u dat recept niet te gunnen:

Ingrediënten:
- 300g havermout
- 100g zaden naar keus
- 2 handen gehakte noten
- 1 eetlepel kaneel 
- 3 eetlepels Kokosolie
- 7 eetlepels ahornsiroop (ik doe er maar 5, maar daar doet u uiteraard uw goesting mee)
- eventueel rozijnen/gedroogd fruit

Bereiding
Meng havermout, zaden, noten en kaneel in een kom. Smelt ondertussen de kokosolie en ahornsiroop in een pannetje. Als alles gesmolten is, dit in de kom gieten en onder de rest mengen. Verspreiden op een bakplaat, 20-30 minuten in de oven op 160°, halverwege een keertje omscheppen, en klaar!

Ik verzeker u: u zult er niet kunnen afblijven!
Smakelijk!
 
Hebt u dat ook soms? Dat "Dju, welke naald zat er ook alweer op mijn machien?"-moment?
Ik alvast meerdere keren per week. 
Elke keer zit ik weer te foeteren op die kleine cijfertjes die toch wel écht niet te lezen zijn zelfs niet met een vergrootglas en moeten ze dat nu per sé in die bolle blinkende kant graveren allé kom dat is nu toch niet meer serieus? 
Enfin, misschien herkent u dat wel (of ook niet, dan bent u ongetwijfeld keigeorganiseerd of hebt u gewoon heel goeie ogen). Meestal komt het er op neer dat ik gewoon een nieuwe naald neem en dat de onherkenbare op het stapeltje 'later uit te zoeken' naalden komt.
Picture
zoiets als dit dus ... 

Probleem is dat dat stapeltje maar blijft groeien en mijn ogen er precies niet noemenswaardig op vooruitgaan.

Tijdens het recent bijvoederen van mijn Pinterestverslaving zag ik dat Schmetz vanaf 2014 met kleurcodes gaat werken.
Super!! Dankuwel meneer of mevrouw Schmetz!! Maarre … 2014 is nog niet nu en ik kan toch niet al mijn ongebruikte naalden zomaar weggooien? Ik dacht al eerder aan markeringen met alcoholstiften maar daarvoor is het aantal kleuren te beperkt.

Toen dacht ik aan dit handige idee, voeg daaraan toe dat ik 3 dochters in huis heb en dus – niet tegen te houden – ook massa’s naggellak, en ik kwam al snel uit bij volgend handigheidje:
Toch nog enkele bedenkingen die ik scha-en-schandegewijs ondervond:
  • smeer de nagellak aan de achterkant van de naald en niet aan de voorkant. Aan de voorkant zit een gleufje en dat zit daar niet zonder reden. Als u daar lakt, komt dat dicht te zitten en wordt de draad minder goed geleid
  • smeer er niet te veel op, als u namelijk achteraf uw naalden terug in het doosje wilt steken, moet dat bij bepaalde merken door van die kleine gaatjes. Dat komt dus terug los
  • maak toch maar een legende en als u van het minder ordelijke type bent, neem er dan een foto van, dat bewaart net iets vlotter


En als u mij nu even wilt excuseren, ik ga nog wat verder naalden lakken ...
 
Halloween? Maar neen jong! Dat is toch allemaal gekopieerd en geübervercommercialiseerd en helemaal niet tof? Daar gingen wij dus niet aan mee doen!

Wij gingen dus zeker niet een patroon voor de bruid van Dracula ineenflansen ...
Wij doken ook niet in onze voorraad glitterstoffen om een zwierig kleed en nog zwieriger zwiermouwen te fabriceren ...
Wij braken ook ons hoofd en hersenen niet over een kraag en hoe we die een beetje stijf konden maken ...
Wij waren absoluut niet behoorlijk fier op het resultaat en lieten ons vooral niet een beetje gaan op het haar van de dochter ...(wij vonden het ook niet jammer dat de andere in zwarte kat en toverdrankje verklede dochters voor de foto vluchtten ...)
Wij vroegen niet aan een toevallig op bezoek zijnde creatieve zus om zich uit te leven op de pompoenen en de kinderen lieten zich zeker niet gaan in raamversieringsknutsels ...
En we gingen zeker niet, vergezeld door een kleine dertig (30!) medebuurtkinderen het hele blokje rond in een griezelige stoet, om aan te bellen bij de buren en keischattig en 30-stemmig 'BOEOEOEH! te roepen ...
We deden uiteraard ook niet mee aan de warme pompoensoep samen met de buren achteraf ...
KEIGEZELLIG JONG! VOLGEND JAAR DOEN WE ZEKER TERUG MEE!!
 
Tatadatatadataaaa ...
Hoe komt u van foto 1 hierboven zomaar tot foto 2? 
Wel:
  • Lees op de blog van een interessante madam dè oplossing voor de sjaal-, handschoenen- en mutsenberg op de gang en denk: dàt moet ik ook eens doen (zet het vooral bij op uw to-do lijstje)
  • krijg van iemand in uw omgeving een hele vuilniszak stofrestjes
  • vergeet vervolgens dat het deze woensdagvoormiddag geen school is, èn dat het naailes is bij u thuis
  • geef het thuisblijvende kroost een tafel, de vuilniszak met stoffen en enkele naaimachines ter beschikking
  • dreig het kroost met hel en verdoemenis als ze zich niet zullen gedragen, geef hen ter aanmoediging wel fruitsap en koekjes
  • hoop dat uw naaileerlingen het kroost vooral vertederend zullen vinden 
  • stop met uzelf zorgen te maken, vertrouw op uw kinders en hoop er verder het beste van ...
En geloof het of niet: het liep goed af! De kinders hebben mekaar niet vermoord, de naaileerlingen kregen toch hun uitleg en vonden het extra gezelschap ogenschijnlijk wel ok, het huis zag er maar een klein beetje uit alsof het ontploft was, en last but not least: 

De gang ziet er gewoon KEI-opgeruimd uit!!!
 
oftewel de jurk met oneindig vele mogelijkheden ...
Enkele maanden geleden kreeg ik van een aanstaande bruid de vraag of ik de jurken van de bruidsmeisjes wou naaien, met een verwijzing erbij naar de 'infinity dress'. 
Ik probeerde een testjurkje uit op dochterlief , zag het zitten en zegde toe.
Het was wel even slikken toen ik merkte dat de 'bruidsmeisjes' stuk voor stuk volwassen vrouwen waren, maar kom, het internet stond vol met uitleg, dat moest lukken!
Ik haalde de mosterd hier en hier, maar zoals steeds slaagde ik er niet in om me aan de oorspronkelijke uitleg te houden, vandaar hieronder een licht verpersoonlijkte tutorial:

Het voorbereidende werk

Vooraleer je begint: WAS DE STOF!!! (mijn stof was 10% gekrompen)

Het rokdeel
  • principe van de cirkelrok, alleen niet vergeten dat we hier met tricot werken en dat rekt. Normaal gezien bereken je voor de kleinste cirkel de taillemaat/6,28 (=X). Als je dit doet zakt de rok echter gewoon naar beneden. Ik nam voor de kleinste cirkel slechts 2/3 van X als straal.
  • Vervolgens tel je de gewenste roklengte (Y) bij 2/3X, dit wordt de straal voor de grootste cirkel
  • Klonk het bovenstaande eerder Chinees? Wacht, ik geef even een voorbeeld voor een taille van 75cm: 
         straal v/kleine cirkel = 75/6,28 = 11,9 en daar 2/3 van = 7,9cm, enfin ong. 8cm dus
         straal v/grote cirkel = X + gewenste roklengte (in dit geval: 40cm) = 8 + 40 = 48cm
  • Om het allemaal een beetje werkbaarder te maken maakte ik voor het patroon slechts een kwart cirkel, dat zag er zo uit: 
  • Vervolgens neem je je stof en die knip je iets verder af dan 2x de lengte van 2/3X+Y (in het geval van het voorbeeld: 48x2 + 10cm reserve = 106cm). Vouw dubbel met de zelfkanten op elkaar (dus in de lengte) en vouw vervolgens nog eens dubbel (deze keer in de breedte), zodat je ongeveer een vierkant bekomt. 
  • Neem nu je patroon en leg dat op de dubbelgevouwen stof zodat de hoek van je kwartcirkelpatroon op het punt ligt waar de stofvouw wordt dubbelgeplooid:
  • Neem over op je stof, knip de binnenste cirkel met 1cm naadwaarde, de buitenste kan gewoon op de rand van het patroon uitgeknipt worden, een zoom hoeft bij deze jurk immers niet
  • Et voilà, je rok is al klaar!

De tailleband

Het oorspronkelijke model heeft een tailleband van 12cm hoog. Vermits de bruidsmeisjes in kwestie echter zeker wilden zijn van een avondje dansen zonder jurkafzakrisico's besloot ik om een elastiek in de tailleband te steken. Het werd een brede elastiek van 6cm breed en we kozen voor een minder hoge tailleband die de elastiek mooi omsloot. Dat ging zo:
  • Knip uit tricot een rechthoek met als lengte de omtrek van de taille (75 uit het voorbeeld, weet u nog wel?) en  hoogte 12,2 cm. Die 2 extra millimeter lijken misschien nogal onnozel maar zorgen er wel voor dat je tailleband mooi aansluit rond je elastiek zonder er in vastgestikt te worden.
  • Vouw dubbel met de korte kanten (12,2cm) op elkaar (goede kant van de stof aan de binnenkant). Stik nu de korte kanten op mekaar met een lichte zigzagsteek.
  • Knip de elastiek eveneens af op de omtrek van de taille, leg ong. 1,5 cm over elkaar en stik aan mekaar vast met een rechthoekig stiksel.
  • Vouw nu de tailleband over de volledige lengte om de elastiek (goede kant aan de buitenkant, ah ja) en stik dwars op de elastiek vast met een recht stiksel:
  • Speld de tailleband vast rond de elastiek, zet je machine op een lichte zigzagsteek en stik helemaal rondomrond dicht (maar niet in de elastiek zelf!). Klaar!
         (in de oorspronkelijke uitleg wordt dit allemaal niet gedaan, maar daar zit dan ook geen elastiek in de
         tailleband)
De linten
Picture
Knip 2 hele lange rechthoeken met als lengte 
1,5x je lichaamslengte.
Voor de breedte meet je van onder je oksel
 over je borst tot het midden van je borstbeen. 
Tel daar nog het aantal centimeter bij dat je 
de 2 linten wil laten overlappen (10 tot 15cm
overlap + (in dit geval) 29cm) = in totaal 35 cm, 
bij deze jurken werd dat ruim naar boven afgerond
naar 40cm.
Om je panden mooi recht te knippen werk je 
best op een tafel die lang genoeg is, ofwel 
leg je je stof op de vloer.
Leg je stof dubbel en speld goed op mekaar,
dat bespaart een hoop knipwerk.
Knip.

Laat nu de linten onderaan (aan de korte kanten) 10 tot 15 cm overlappen (die afstand kies je zelf), en naai het overlapte stuk (dat is dus die 10 tot 15cm) op de rand aan mekaar met een lichte zigzagsteek.

En dan nu het échte werk


Voilà, het voorbereidende (en ook meeste) werk is achter de rug. Nu hoef je enkel nog alles in mekaar te zetten. De durvers onder ons spelden nu gewoon alles in de juiste volgorde aan mekaar en naaien alles in één keer vast.
Ik wilde echter niet het risico lopen dat er tijdens het feest iets los zou komen, daarom was ik iets voorzichtiger en volgde de volgende stappen:

  • Verdeel je cirkel exact in 4 gelijke delen en markeer met een stift, een knipje of spelden. Neem vervolgens de aan mekaar gestikte linten, bepaal het midden van de overlapping en speld dat vast op één van de markeerstreepjes (goede kanten op mekaar) zoals hieronder:
  • Speld vervolgens het vrije hoekje van het ene lint links op het markeerstreepje, en het andere rechts. Vul nu steeds verder op met speldjes (rek telkens uit totdat de 2 stoffen mooi overeenkomen en speld dan in het midden) totdat je linten volledig zijn vastgespeld:
  • Naai op een halve centimeter van de rand aan mekaar met een lichte zigzagsteek (dit is een hulpstiksel):
  • Neem vervolgens de tailleband, verdeel ook die in 4 gelijke delen, schuif aan de bovenkant over de rok (met de vastgestikte linten) en speld vast op dezelfde manier als hierboven:
Nu kan je eigenlijk kiezen: ofwel jaag je dit in z'n geheel door de overlock ofwel naai je ook deze naad eerst nog even met de gewone naaimachine op een lichte zigzagsteek (ook dit is weer een hulpstiksel zodat alles mooi op z'n plaats blijft vastzitten). 
Wegens speldbreekgevaar op de overlock deed ik nog even de gewone naaimachinetussenstap (maar ik geef toe, als het gewoon voor mezelf was geweest had ik hem meteen ge-overlockt)
Als je geen overlock hebt, naai je deze laatste stap met een overlocksteek op de gewone naaimachine, op 1cm van de rand van de stof zodat je eerdere hulpstiksels niet meer te zien zijn.

De 'Finish'

Test je overlockspanning even uit op een proeflapje en lock helemaal rondom op 1cm
Mooi afhechten met een overlock doe je zo:
  • stik tot enkele steken verder dan waar je begonnen bent, eindig met je naalden omhoog en je voetje omhoog (foto 1)
  • trek met je vinger de 2 draden een eindje naar voor (foto 2)
  • trek nu je stof naar links totdat ze net onder het voetje uitkomt (foto 3)
  • draai je stof ondersteboven (foto 4)
  • schuif de stof terug onder het voetje maar zorg dat ze ongeveer 1mm links van het mes blijft liggen, anders snij je het stiksel los (sorry, foto vergeten te trekken)
  • stik enkele centimeters verder, doe dan nog eens hetzelfde als op foto 2 en 3
  • stik nog een eindje verder en knip de draad af, klaar! (foto 5 en 6)
Showtime!

Voilà, je jurk is af! 
Nu kan je volop beginnen experimenteren met -tig verschillende manieren om de linten om je lijf te wikkelen.
 
Procrastinatie? Huh? Wazeggu? Volgens Van Dale bestaat het woord niet, gelukkig hebben we meneer of mevrouw Wikipedia nog, volgens wie het betekent: 'het vrijwillig uitstellen van taken die men eigenlijk wil of moet doen en waarbij men weet dat het uitstel waarschijnlijk niet goed is en tot moeilijkheden of extra stress zal leiden'.

Kijk dat vind ik nu schoon zie, dank zij dat  fantastisch schoon en duur woord kan ik nu zeggen "Ja maar, ik lijd eigenlijk aan procrastinatie" ... in plaats van "ik wist eigenlijk wel dat ik er beter op tijd aan kon beginnen maar ja er waren zo'n interessante dingen te zien op Pinterest (aaargh, verslaving der verslavingen) en ik moest nog de weekendgazet van vorige week uitlezen en ... en ... en ... 
Als het aankomt op het verzinnen van excuses om nog niet aan iets te beginnen, ben ik een echt natuurtalent. Meestal eindigt dat dan in nachtelijke naai- of andere marathons (in onze familie ook beter bekend als 'een méméke doen') en de volgende ochtend gegarandeerd piepkleine oogjes en een gewèldig humeur.
Nu heb ik al een tijdje de goede bedoelingen om daar komaf mee te maken. Het bezorgt me een hoop stress, gebrek aan nachtrust, gebrek aan goed humeur en ga zo maar voort. En dus kwam er de ultieme oplossing: HET 'to-do-lijstje', dat ziet er meestal ongeveer zo uit:
en dat eindigt dan in de meeste gevallen hier zo ergens: 
U merkt het direct: echt overzichtelijk en gewèldig motiverend om in gang te schieten! Ik moest iets vinden dat meer in het oog springt, overzichtelijk is èn mij aanspoort om eraan te beginnen, enfin, een stickerbelongingssysteem voor volwassenen dus eigenlijk (ik laat volledig in het midden wat dit zegt over mezelf).
Nu heb ik het u al eerder gezegd, ik heb het geluk in een heerlijke straat te wonen met geweldig sympathieke buren. Enkele weken geleden kreeg ik van eentje ervan tijdens de rommelmarkt zelfs zo'n mooie 'niet-echt-paspop-want-daarvoor-te-stekelig-maar-tè-mooi-om-niet-te-gebruiken' achtige pop cadeau.
Met enig creatief geknip en gepruts met post-its werd dat deze creatie:
Hm ... Ondertussen heb ik tijdens het maken hiervan toch minstens zo'n 3 puntjes van de to-do lijst niet moeten doen en staat dat alvast keimooi te wezen op onze piano!

Wordt ongetwijfeld ooit eens vervolgd ...
 
Het kot staat hier op zijne kop! 
't Is allemaal begonnen ongeveer een jaar geleden ... toen hadden we als speelstraatactiviteit een kleine rommelmarkt in onze straat, en we kregen alles waarop we gehoopt hadden: veel volk, veel zon, een gezellige sfeer, enfin: het was een succes!
Met 6 madammen uit 3 aangrenzende straatjes kregen we het geweldige idee om er dit jaar een 'echte' rommelmarkt van te maken: vergaderingen werden belegd, een officieel evenement werd aangevraagd aan de stad, parkeerverbod werd aangevraagd, er werd 'snel even' een website ineengeknutseld , affiches werden gemaakt, flyers geprint, ... Ettelijke glazen wijn, tassen koffie, zakken chips en borrelnootjes later zijn we er helemaal klaar voor!

Dus: morgen, 1 september van 10 tot 14u, iedereen welkom in de Koningin Astridlaan, Stijn Streuvelslaan en Peter Benoitlaan in Kessel-Lo! Allen daarheen!!